كان بينا قصه حب
قصه جميله ولا فالاحلام
فضلنا سوا شهور وايام
قلتله خايفه يفرقنا الزمان
قالى خلاص ادينى العنوان
وانا هجى اتقدملك واثبتلك حسن نيتى
ده انتى حبيبتى وبيكى هعيش دنيتى
ويوم ما جه ماما قابلته بطريقه اى كلام
قالتله بنتى مستقبلها معاك مش فامان
مش هتقدر تجيبلها كل شهر فستان
ولا هتقدر تجيب عربيه وفيلا كمان
قالى عشان خاطرك هسافر بعيد
وهرجع غنى واعيشك فى جنه اكيد
سافر وسابلى حمل تقيل عليا
معرفش ده قصده ولا كان بحسن نيه
سبنى لوحدى فى الايام
ماما تجيبلى عرسان اشكال والوان!!
وانا كل ده مستنياه
رفضت كله عشان بهواه
سنين صابره وشايفه مرار
بقيت فى حيره انا ليل ونهار
ده جنه حبه دى بقت نار
سنين مسالش عليا ولا قالى انتى فين
ولا عبر فيا بعد ما قلت ده نور العين
استنيته انا كتير
فضلت عيشاله بضمير
وبعت عشانه الغير
وفى يوم من الايام قابلته
قلت ده رجعلى اخيرا
ببص لقيته مش لوحده
فى ايده بنوته صغيره ماشيه جنبه
حسيت الأه فى قلبى
معرفتش انطق ولا اخبى
عنيا سالته مين دى يا حبى؟؟
قالى دى بنتى بس من واحده غيرك انتى
سالته ازاى يبعينى؟؟
قالى مامتك عذبتنى
وقلت لازم اثبت لنفسى
انى هنساكى واعيش لوحدى
بصيت فى عنيه ملقتش فيها اى حنان من بتاع زمان
بصيت لبنته وجريت عليها بوستها وبكيت فى حضنها
وبالصدفه بسالها عن اسمها
طلع ساره على اسمى كمان
قالى هى دى مكافئتك على صبر الايام!!
وانا مفيش فى بالى الا سؤال
هو الاخلاص بقى شىء محال!!؟؟
ده سابلى حمل تقيل عليا
معرفش ده قصده ولا كان بحسن نيه
سبنى لوحدى مع الايام
وفى لحظه باعنى انا وعنيا
الخميس مارس 05, 2009 8:58 pm